Mae: nailigtas namin ang lahat ng tao ... pero ung mga ari-arian nila..
Bog: Bakit dati sinasabi mo... sinasabi mo sa mga nasusunugan na huwag na silang malungkot dahil buhay pa sila... na hindi dapat panghinayangan.. ang mga pwedeng palitan..
Mae: Akala ko rin.. hindi pala .. may mga bagay na, kapag nasunog.. hindi mo na kayang ibalik sa dati... wala ka nang magagawa kundi.. kundi ang dahan dahan mo syang panoorin tinutupok ng apoy..
Bogs: Mae.. nagpunta ako dito para humingi ng tawad sayo....Kaya kong akuin ang lahat ng kasalan sa mundo.. pero.... pero hindi ang, hindi aminin na ginamit lang kita.. Mae kahit kailan... hindi kita ginawang rebound.. hindi Mae... minahal kita ... mahal na mahal kita.
Mae: Salamat Bogs.. ang sarap pakinggan... at mas masarap paniwalaan... pero hanggang kailan?.. bukas makawala.. may darating na iba... may bagong pagseselosan... it's not you Bogs.... it's me... im so insecure.. no love could be good enough, not even yours.... rebound man o hindi... ang lungkot diba?
Bogs: Mae magtulungan tayo.. ako ang magbubuno sa lahat ng kulang.. ikaw ang maging Bogs.. at ako ang dating Mae.. maghihintay ako magtiyatiyaga ako lahat gagawin ko hanggang sa maging okay ka na..hanggang kaya mo nang mahalin ang sarili mo.... hanggang kaya mo nang akong mahalin ulit...ibalik natin lahat sa dati Mae.. sa dati Mae..
Mae: Sana na nga Bogs... sana ganun lang kadali yun.. pero hindi eh..Bogs sana ako naman, yung ako lang.. yung ako lang mag-isa... salamat sa lahat... salamat sa lahat Bogs mamimiss kita..
No comments:
Post a Comment